Hikmet Yamansavaşçılar tam 37 sene çizmeye ara vermiş. Usta çizer Abdullah Turhan ve çizgi roman forumlarından "Çizgidiyarı" ekibinin teşvik etmesiyle içindeki ateş yeniden canlanmaya başlamış. Nihayetinde karşımıza bu albüm çıkmış.
Karabala özlediğimiz tada yeni bir soluk getiriyor. Murathan Mungan'ın şiiri, Yeni Türkü'nün şarkısı gibi, "Hem tanıdık, hem yepyeni."
Çizimleri son derece estetik. Özellikle Karabala'nın "side kick"'i olan kartalın uçarak avlanması ya da dövüşlerde düşmanlara saldırdığı kareler öyle güzel çizgilerle okuyucuya aktarılıyor ki, insanın içinde bu geç kalınmış kavuşma hissinin verdiği kızgınlık ve sevinç birbirine kavuşuyor: "Neredeydiniz be Hikmet Yamansavaşçılar?" diye.
Konuya gelecek olursak. Herhangi bir Karaoğlan macerasının daha az erotik, daha az mizahi ve daha çok gizemli olanı diyelim.
Tek eleştirim bazı terim ve diyaloglara. Örneğin köy yerine "oba", insanlar yerine "bud" ya da "budun" denilebilir.
Uzun etmeyeyim. Türk çizgi romanı son zamanlarda bir atılım yaşıyor. Seyfettin Efendi, Şehzade Yangını, Amak-ı Hayal gibi Karabala'yı da alın, okuyun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder